Uit dagblad BNDeStem:

2007

Uit eten een feest bij Don Qui-John


Wat kan uit eten gaan toch een feest zijn. Die conclusie trekken we na afloop van ons bezoek aan Gasterij Don Qui-John aan de Haagsemarkt in Princenhage. Lekker en apart eten, een prettige, ongedwongen sfeer, een op-en-top gastvrouw en gastheer, kortom: alle ingrediënten aanwezig om er een mooie avond van te maken. En dan zijn wíj nog aan het werk. Oordeel 8.

Er heerst een prettige ongedwongen sfeer in de gasterij en dat samen met een prima maal zorgt ervoor dat het er goed toeven is.
De Gasterij is niet erg groot. We tellen in de gauwigheid een tafeltje of veertien. We mogen alle tafels kiezen, behalve die twee aan het raam, want die zijn gereserveerd. Jammer, want die bieden het meest mooie uitzicht op het marktpleintje met de pomp en de achterliggende Martinuskerk. De houten tafels zijn eenvoudig maar netjes gedekt. Verse bloemetjes, sfeervolle verlichting langs de wanden. Naast ons alleen een echtpaar met peutertje. Maar een half uur later al zal de zaak nagenoeg vol zitten.

We moeten een klein kwartiertje wachten op de kaart. Maar net voor we daar onrustig van dreigen te worden, wordt-ie gebracht, tezamen met een amuse: een stukje wildpaté met cherrytomaatje. Het is niet dat de kaart nou zó enorm uitgebreid is, maar de gerechten doen ons nagenoeg zonder uitzondering het water in de mond lopen. Ook het drie gangen keuzemenu van € 18,50 29,00 trekt ons en dat gebeurt niet vaak. En zouden wij vegetariër zijn, wat we naar volle tevredenheid niét zijn, of volgden wij een speciaal dieet, dan zou Don in samenspraak met ons een speciaal gerecht bereiden vanaf € 15,75.

Specialiteiten

De gastvrouw somt ons bijna zonder haperingen een toch nog vrij lange lijst van specialiteiten en (wild)gerechten op waar we deze avond óók nog uit kunnen kiezen. Springbok, hertenbiefstuk, met Kempische ham omwikkelde kabeljauw. Dat laatste wordt het, voor de heer aan tafel. Voorafgegaan door een loempia gevuld met kikkerbilletjes voor 5,50

Dat loempiaatje, waarin naast voornoemde billetjes ook bosui en taugé zijn verwerkt en dat is afgemaakt met een ketjapsausje met knoflook, valt zichtbaar in de smaak. Hij laat niet eens proeven! Derhalve houd ik Don Qui-Johns eigengemaakte romige tomatensoep met verse gepureerde tomaten en Italiaanse kruiden (vier euro) ook mooi voor mezelf. Het is een fijne portie, die - hoe leuk – geserveerd wordt in een glazen weckpot. Daarbij een gebakken bruin broodje met pitjes, kruidenboter en een tapenade. Smullen. Mochten we nog eens langskomen bij Don Qui-John, en dat zijn we vast van plan, mogen we de Don er dan alstublieft op wijzen dat die weckpotten in nóg grotere maten verkrijgbaar zijn?

Of zijn we nou weer te gulzig?

De toiletten zijn schoon en ruiken fris. Prima.

Gastenboek

De deskundige inspecteert onderwijl het gastenboek. Gasten voor ons hebben er hun gevoelens van tevredenheid in opgeschreven. In afwachting van wat nog komen gaat, nippen we van de Argentijnse huiswijn, een frisse en fruitige ‘unoaked chardonnay’.

Onze hoofdgerechten worden geserveerd op mooie grote borden op een bijpassend onderbord. Het bord onder de kabeljauw met een zelfgemaakte citroen-sinaasappelsaus met saffraan, dunkt ons, kleurt heel mooi bij het gerecht.

De borden zijn ook goed warm, constateren we tevreden. Jammer is het dat de verpakte kabeljauw iets te lang gebakken is. De ham is daardoor licht aangebrand en de kabeljauw iets te droog geworden. Het valt ook lang niet mee om een dergelijk gerecht precies goed te bereiden. Daarom ook heeft onze deskundige voor de kabeljauw gekozen.

Uitstekend gebakken

Het zeer tot de verbeelding sprekende tweede hoofdgerecht is heel goed geslaagd. De zachte heilbotfilet, een mooie moot, is uitstekend gebakken.

Op de vis liggen twee royale gamba’s, inclusief kop en staart. Pellen dus, waarna we onze vingers afvegen aan het servet omdat we geen schaaltje met warm water hebben gekregen. Vis en gamba’s worden vergezeld door een mix van vlinderpasta, groentjes, paddestoelen en Parmezaanse kaas. Met daarbij een goddelijke zachtrose saus. Waarin volgens de kaart ‘Chartreuse’ (likeur) is verwerkt, wat we graag geloven. Eigenaar Ben Sprenkels blijkt een trouwe en oplettende lezer van Over de Tong, want het gerecht bevat nauwelijks zout. Dit onder het motto: ‘De zoutvaatjes staan op tafel’. Bij onze gerechten krijgen we een smakelijke salade met onder meer nootjes en rozijnen met een licht zoete dressing. De frietjes zijn helaas slap. Te kort gefrituurd.

We nemen geen nagerecht, zelfs geen koffie, want we zijn voldaan. Overigens zien we aan de borden en schalen die aan andere tafels gebracht worden, dat Dons koks daar ook prima werk van maken.

We zijn prettig verrast door de rekening die ons wordt voorgezet: 63 euro en dat bedrag is inclusief vijf glazen huiswijn en een rode port. Een uitstekende prijs als we dat afzetten tegen de geboden kwaliteit. Alles afwegende komen we uit op een acht, maar dan wel een hele royale.

Hélène Schenk

De reactie

„Eindelijk“, roept eigenaar Ben Sprenkels van Don Qui-John spontaan als we hem vertellen dat Over de Tong op bezoek is. „We wilden zo graag eens weten hoe we ervoor staan. Ik vind dit ook zo leuk voor onze mensen in de keuken.“ Sprenkels zit nu 8 jaar in de Gasterij, die werd begonnen door zijn broer John. Vandaar de naam. En vanwaar Gasterij? Sprenkels: „We willen de gezelligheid van een eetcafé combineren met de culinaire kwaliteiten van een restaurant.“ Don Qui-John wil ‘in principe Jan en alleman’ trekken. Sprenkels heeft naar eigen zeggen ‘intussen alle papiertjes die ik nodig heb wel gehaald’, maar hij is toch eerst en vooral een ‘praktijkmens’. Over de gastvrouw, bedrijfsleidster Hester de Ruijter, zegt hij tevreden: „Ze komt elke dag lachend binnen en is heel erg betrokken.“ 


14 juli 2011: Nou eens geen tomatensoep

Het enige gerecht dat na dertien jaar nog steeds op de kaart staat van restaurant Don Qui-John in Princenhage. Bijzonder gewild en creatief geserveerd in een weckpot. Geheim van de chef (Chris Vos)? Gedecideerd: "Dat blijft geheim."

Het is vaderdag en gelukkig hebben we net op tijd gereserveerd. Het laatste tafeltje, helemaal achteraan in het oude gedeelte van het nog niet zo lang geleden verbouwde restaurant in het hartje van Princenhage. Het pand van de buren werd er bij getrokken en sindsdien is het restaurant met bar twee keer zo groot. Buiten is het ook gezellig zitten, trouwens. Op een klein terrasje, met uitzicht op de net 750 jaar geworden St. Martinuskerk.

We krijgen onze huiswijn (Las Corazas, die we lekker fris vinden) en een amuse. Niets bijzonders. We zien veel (groot-)ouders om ons heen, vanzelfsprekend vergezeld van kinderen, deze vaderdag. Eigenaar Ben Sprenkels heeft een speciaal vaderdagmenu samengesteld, want hij weet: je moet variëren en verrassen, want de gasten komen tegenwoordig niet vanzelf. Afgaand op de grote aantallen mensen die de gasterij avond na avond weten te vinden, doet Sprenkels het goed, hoe hij het doet.

Omdat het juni is en aspergeseizoen kiest mijn gast vooraf voor een aspergeproeverij (12,50) met een aantal variaties op het thema asperge. Gegratineerd, een mousse en een kroketje van en een soepje. Dat, meldt hij smullend zonder mij te laten proeven overigens, naar asperges smaakt. Natuurlijk, zult u zeggen, maar zo natuurlijk is dat niet. Zowel mijn gast als ondergetekende waren onlangs gevraagd als jurylid voor de eerste 'Aspergesoupchallenge' 2011 van restaurant Het MiddenhuiS in Teteringen. Zeven kandidaten, van wie slechts twee er in slaagden de aspergesoep naar asperges te laten smaken.

Sprenkels doet er zo mogelijk alles aan het zijn gasten naar de zin te maken. Voor wie vegetarisch is, is er een aangepast menu, met wie haast heeft wordt rekening gehouden, er is een per kwartaal wisselend Menu Sympathique (drie gangen voor 26,50), 'John' biedt vader- en dagmenu's, verrassingsmenu's van drie (37,50) tot vijf (45 euro) gangen en voor wie dan nog niet van de kaart is, is er natuurlijk de gewone menukaart.

Voor wie het nog niet wist: Don Qui-John is genoemd naar oprichter John Sprenkels, broer van Ben, die tot voor kort de scepter zwaaide over restaurant Mirabelle en die inmiddels eigenaar is van Het Pannekoeckershuys in Den Hout.

Ik dwaalde af: voor mij zijn er vooraf de in knoflook gebakken gamba's op witte rijst met rode Spaanse peper (13,75). Wat je dacht, is wat je kreeg. Zoals ik van tomatensoep geniet, zo doe ik dat in de regel, en gelukkig ook bij Don Qui-John, van grote garnalen, zeker met knoflook.

Mijn gast koos aansluitend voor de gebakken vlaswijtingfilet – vergelijkbaar met kabeljauw, maar steviger - op asperges met een zalf van bospeentjes en truffel-crèmesaus (22,50). We horen geen commentaar aan de overkant van de tafel: als de katjes muizen, dan mauwen ze niet. Voor mij is gebracht de tournedos met een korst van spek en Parmezaanse kaas (kleine portie, 150 gram voor 24,50). Ik heb gevraagd om wat extra van de romige paddenstoelen-truffelsaus en die heb ik ook gekregen. Biefstuk prima gebakken, naar wens tussen rood en rosé. Verse salade erbij, lekker aangemaakt. Allemaal goed.

We nemen een Irish Coffee na. Ook daar is niets op aan te merken. Mooie roomkraag, niet te zoet.

Opvallend, bij Don Qui-John: bij alle gerechten wordt niet alleen een wijn- maar ook een biersuggestie gedaan. Sprenkels volgt momenteel de opleiding 'Biersommelier' (die opleiding gaat nu het derde jaar in). Daar heb je er nog maar weinig van, maar steeds meer toprestaurants werken met combinaties van spijzen en bieren. Veel smaken in voedsel zijn niet met wijn, maar wel met bier te combineren, legt hij uit. Sprenkels is, denkt hij, een van de weinigen, zo niet de enige van de twaalf cursisten die uit Brabant komt.

De rekening verrast, in positieve zin. Ongeveer vijftig euro per persoon. Betaalbaar, zoals Ben Sprenkels in een video op zijn eigen site belooft. Zoals ook zijn andere kwalificaties over Don Qui-John waar blijken: prima bediening in een informele sfeer. Daar is hij het meest trots op: op zijn vaste kern (negen man fulltime op het moment) in de bediening die zorgt dat de gasten het naar hun zin hebben.

Naschrift (2013)
De prijzen in het restaurant zijn sinds 2011 flink verhoogd. Reken voor de huiswijn inmiddels 21,50, de tournedos 27,50, het Menu Sympatique 29 euro en de surprisemenu's beginnen pas bij 39 euro. Kijk op de website voor de actuele stand.