225 Jaar Raadhuis Princenhage

DE EERSTE SCHETS VOOR HET DAKRUITERTJE WAS EEN VOGELNESTJE  225 jaar Raadhuis Princenhage: het feit dat dit prachtige gebouw deel uitmaakt van onze Haagsemarkt mogen we in deze moderne tijd koesteren als een kostbaar eeuwenoud cultureel bezit.  Door Rinie Maas  Het raadhuis op de Haagsemarkt van architect Herman Huijsers (1792) is een streling voor het oog. Dit raadhuis voor raad of om dringend geraden te worden is dit jaar op de kop af 225 jaar oud.  Pareltje Het gebouw is een pareltje. Toen Nelleke den Braber en Ralph Borghouts tegenover ons er op een schone dag trouwden stonden ze met familie en vrienden op het bordes tussen vier natuurstenen Ionische zuilen. Een feestelijk zicht. In dit raadhuis hangen veel (landschaps) schilderijen van Jan Theuns, verzameld door Henk de Kroon. Van binnen en van buiten is het een stralend gebouw.  2007 Ik werd er in 2007 voor een halve dag in de burgemeesterszetel gezet toen we de familie van een bekend onderwijzer door Princenhage mochten gidsen. Ik tekende een document. Want zoiets hoort een burgemeester te doen. Daar werd een foto van gemaakt en waarachtig, hoezeer ik ook poogde eerbiedwaardig te kijken: ik had geen enkele gelijkenis met deheer Sutorius die heel lang een oud modieuze knevel droeg. Een burgemeester kun je niet imiteren.

Kopje Sutorius blijkt te kunnen praten als Brugman als John Braspennincx in 1937 wereldkampioen wielrennen op de weg wordt. Sta of zit je daar dan bedenk je dat dáár onze bestuurders, schouten en schepenen hebben geresideerd en veel gezien en gelezen hebben over het wel en wee in dit dorp. En hun afschuw hebben uitgesproken over een moord. Zo leuk is het niet een van de vroede vaderen te zijn. (Met vroedvrouw ben je beter af, zeker weten). Je kunt er geen huisraad krijgen al heb je een leeg kopje koffie in het keukenkamertje natuurlijk gauw in je zak gestoken. Ik deed het! Maar mijn oog viel op de toren van de St. Martinuskerk die als een vinger Gods omhoog wees. En toen zette ik het kopje gauw terug. Wat moest ik er ook alweer mee? Ik meen dat ik in die tijd contact had met een zwerver onder een brug en 't die wilde geven; ja, dat was het. Ik had het kopje mee moeten nemen!  1921 De verwoestende novemberstorm van 1921, waardoor een boom door het transept van de nabijgelegen St. Martinuskerk ging, heeft over ons raadhuis geraasd. Maar wat heeft dit gebouw al niet meer getrotseerd door de jaren heen: vreugde, verdriet, verwelkomingen op het bordes van koning en koningin ter plaatse van de gedenknaald, een herdenking waarvan de Mastbosstraat werd uitgesloten. De bewoners hingen een spandoek op: “Uitgesloten om deel te nemen, maar toch welkom Majesteit”. Het kot onder het bordes… ter eenzame opsluiting voor inhechtenisneming… een boef… een landloper althans tot 1940. Vanaf die tijd werd Princenhage moderner en kregen de boeven en dieven bed en breakfast in een nog bestaand gebouw aan de Drielindendreef. (Zie rondje Liesbos van Kees van Endschot).  Dakruitertje Dit raadhuis heeft twee broertjes en die staan in Ginneken en Etten-Leur. Ze hebben op het oog dezelfde architectuur maar toch zijn er wel degelijk grote stijlverschillen. Vergeet in het raadhuis van ‘t Aogje niet de marmeren schouw te bekijken, de kastenwand uit 1780 waarin de dossiers zijn geborgen en probeer het trapje naar boven naar het achtkantig dakruitertje waarin u zich kunt nestelen als een vogeltje. Bedenk dan dat uw comfortabele zit is gegoten in 1763 door Joannes Specht. Zijn eerste schets was een vogelnestje! Meer bijzonderheden lezen? Lees dan het verslag van de heer Frans Brekelmans uit 1937

Het oude stadhuis van Etten-Leur



Het oude stadhuis van Ginneken

   

Princenhagenaar John Braspennincx werd gehuldigd op het stadhuis

Overige nieuwsberichten

• Wijkblad Princenhage stopt in gedrukte vorm
• princenhage.net - In 2024 al 30 jaar informatie over Princenhage