princenhage.net

Rinie Maas: Jan Biemans was heel bijzonder

TER HERDENKING AAN JAN BIEMANS

Hartelijk, innemend, sympathiek, een man van stavast. Aan Jan Biemans (25 december 1940) heb ik veel goeie en mooie herinneringen. Zoals vele Princenhagenaars. Zij zullen terugdenken aan hem als de voorzitter van de ponyclub en als de betrouwbare voorzitter van de Rabobank.

Niet dat ik ooit een vergadering van de leden van de bank heb bezocht maar dat de grondslagen van de van oudsher boerenleenbank aan zijn hart zaten gebakken was voor mij een vaststaand feit. Die grondslag was dat de bank er moest zijn voor de mensen en niet de bank voor zichzelf. Daarvoor heeft hij veel inzet getoond. Hij was de man die de bank een menselijk gezicht wist te geven door inzet voor maatschappelijke inbreng van die kant.

Door hem kon ook financieel verantwoord bij het 800 jarig bestaan van Princenhage het boek Gaode mee door ’t Aogje van mijn hand uitgegeven worden. De schrijver is vrij. Het enige wat we willen is dat hij voldoet aan kwaliteit die recht doet aan de bank. Dat gaf Jan mee als voorwaarde. Jos Schlangen, een van de organisatoren van het grote dorpsfeest gaf zijn garantie. Ik kon aan de slag en Jan was de eerste die me in de Koe in aanwezigheid van bisschop Muskens van harte met het resultaat feliciteerde. Hij had er plezier in. In de moderne tijd was verhalende geschiedschrijving – een door monniken in de middeleeuwen toegepaste vorm – uit het gezichtsveld verdwenen. Ik had het nog onontgonnen terrein ontdekt en begon ermee. Dat die vorm in Gaode mee door ’t Aogje de dorps-geschiedenis beeldende kracht gaf vulde hart en geest, zoals hij zei, aangenaam. Een groot compliment van een gewetensvol, kritisch en aimabel man aan het begin van mijn loopbaan als regio-schrijver. Jan Biemans heb ik altijd een echte Aogse mens gevonden. Hij deed veel meer dan wij weten. Ook daar had hij plezier in, ook als er journalistiek reden was het om moverende redenen terughoudend te benaderen. Het is tussen Jan en mij nimmer een kwestie geweest wat wel of niet publicabel kon zijn.

Maar dan… de hofmannen. Die mochten volledig in de schijnwerpers. Een halve ochtend heb ik op een herfstig dorpskerkhof met overal van de bomen dwarrelende bladeren op de paden Jan en zijn trouwe helpers meegemaakt. Bij aankomst hield hij een humoristische speech. Hij pakte een veger en nodigde me uit: Ga je gang zou ik zeggen; er valt genoeg te vegen. De reportage in de Bredase Bode vond hij uiterst geslaagd. Hij kon zich vinden in de regel dat een tuinman een hark net zo zorgvuldig behandelt als het heilig vaatwerk op het altaar. Vrij naar de H. Benedictus. Het is vreemd te moede dat deze goede man niet meer onder ons is. Of er een hemel is weten we niet. Maar dat Jan een èchte christenmens was die goed deed waar hij kon, wellicht ten voorbeeld zeg ik erbij, is een overtuiging die we bij ons kunnen dragen.

Rinie Maas

Overige nieuwsberichten