Van veld naar veiling

Met een geestige en interessante toespraak opende tuinder én gemeenteraadslid Rien Hendrickx de nieuwe overzichtstentoonstelling 'Van veld naar veiling'. Hij vertelde de geschiedenis van het ver-marketen van de producten van onze tuinders, het verhaal van de RBT, de veiling, later de Greenery, die nu helaas uit de regio zal vertrekken en zijn basis zal kiezen in Barendrecht. Op de foto ziet u hem helemaal links tijdens zijn toespraak met naast hem de de voorzitter, Boudewijn van de Calseijde en een aantal van de vele belangstellenden die tot in de hal een plaatsje moesten zoeken.

Als u doorklikt op de link 'lees verder' hieronder leest u wat meer wetenswaardigheden. De tentoonstelling toont foto's, documenten, krantenberichten maar ook curieuze of interessante voorwerpen uit de tuinderswereld. Er zijn reclames te zien, stempels, een prachtig vaandel uit 1917, kortom, het is weer echt de moeite waard om het museum te bezoeken.

In het begin geboycot door kopers, maar geleidelijk aan werd de veiling een instituut. De komst van fruit- en groenteverwerkende conservenfabrieken zoals b.v. de Jamfabriek Princenhage en de Hero zorgden voor een extra opleving van de afzet. Ook werd er bescheiden geëxporteerd. Het gebouw werd te klein en in mei 1927 werd aan de Belcrumweg een nieuw hal geopend. Na een moeilijke crisistijd en onzekere oorlogsjaren groeide de RBT nogmaals uit zijn jasje en verhuisde in 1969 naar de Heilaarstraat in Princenhage. Gestaag groeide het complex tot in 1979 Burgemeester Merkx er een agrarisch handelscentrum kon openen.

Na weer een bloeiperiode brak er een tijd aan van samenwerkingsverbanden en fusies in de branche, alles om de kosten te dekken en het rendement te verhogen. Ook voor de RBT die tot slot opging in The Greenery. Deze nam dan het besluit in 2005 de vestiging Breda te sluiten en de activiteiten voorgoed naar Barendrecht over te hevelen.

De Princenhaagse tuinder heeft bijna 100 jaar kunnen leveren aan de veiling. Groenten van de volle grond, wat fruit betreft vooral veel frambozen, bessen en aardbeien. Het platglas verhoogde de productie van de telers die zeer lange dagen van noeste arbeid kenden. Er waren nog maar weinig machines; het paard en misschien een knecht, maar vooral het gezin waren zijn belangrijkste steunpilaren. Na de oorlog volgde een snelle mechanisatie en vervolgens kwam de glastuinbouw met tomaten in kassen tot volle bloei. Nieuw ontwikkelde rassen en nieuwe producten zoals b.v. paprika doen t.b.v. massaproductie hun intrede. Sommige tuinders stappen over en gebruiken hun bedrijf deels of geheel als bloemkwekerij.

Sinds 1950 moet de stad echter groeien en er wordt flink aan de tuinbouwgrond geknaagd. Tuinzigt, Heuvel, Boeimeer, West I/II, Westerpark en Heilaar, de Haagse Beemden enz. enz.. Industriegronden en infrastructuur voor weg en spoor eisen ook hun hectares. Ooit waren er op Princenhaags grondgebied ca. 500 tuinders actief. Hoeveel zijn er, na het vertrek van de veiling, nog over?

De expositie toont met foto’s, documenten en voorwerpen de geschiedenis van deze tuinders, hun producten en hun veiling.

Je kan het geloven of niet, maar we hebben écht reclame gemaakt voor die heerlijk geurende Princenhaagse spruitjes. Wat is er nu lekkerder dan de lucht van spruitjes? Niets toch? Dit en nog vele andere afbeeldingen en wetenswaardigheden ziet u op de tentoonstelling.