princenhage.net

Feest van de poëzie op de Dorpswei van Princenhage (25.8)

Kees van Meel, Bredase dichter, poseert voor de dorpspomp van Princenhage ter gelegenheid van de dag van de poëzie.

Dichter Kees van Meel bij de Dorpspomp van Princenhage
Foto en tekst: Rinie Maas

De stilte moet roerloos zijn. Op de woorden wordt muzisch gereageerd. Het gedicht moet ons in de kraag grijpen.

Lager leggen Kees van Meel en Rick Baggermans de lat niet voor het feest van de poëzie op de dorpswei van Princenhage zondag 25 augustus, tussen 15 en 18 uur.
Adem de wind (Arta Verdonk), Een kist maanlicht, (Olaf Douwes Dekker), Het onderbewuste verwoord (Rick Baggermans), Wie nooit met mij verdwaald was (Kees van Meel). Het zijn titels van dichtbundels, de poëet kenmerkende wezenswoorden waarmee de mens, dorp, stad en wereld worden becommentarieerd. Want daarvoor zijn zij dichters. Met stilist Albert Hagenaars en het jonge talent Richard Verhaard zijn zij degenen die tegen de achtergrond van de eeuwig jonge St. Martinuskerk de trom roeren, hun stem laten horen op dit feest van de poëzie. En Deborah Jacobs zal uit een veelheid van muzikale bronnen hierop muziek maken.

Dichter door Breda
Zes dichters van topkwaliteit zijn er om Princenhage een bijzondere middag te bezorgen. Willen we als stad en land lang beschaafd blijven dan zijn religie, kunst en poëzie de onontbeerlijke middelen. Dichter door Breda is om die reden het adagium van Kees van Meel. Daarvoor is niet alleen het podium de plaats. Maar elke plek die er zich voor leent; in het Markdal, bij een poosplaats, in café en kroeg, bij u in de tuin, op het oud ijzer van Fokkema en Stolwerk, bij poppentheater Muzipo en als toplokatie de Princenhaagse Dorpswei. Dan zeggen ze: wie komt daar naar luisteren?…Kees van Meel geërgerd: Kijk hoe die zogeheten realityprogramma's na enkele jaren ophouden te bestaan. De kijkcijfers zakken na een aantal uitzendingen als een baksteen. Poëzie is zo oud als de mensheid. Dichters moeten tussen de mensen staan. Er is hunkering naar het schone ten opzichte van de perfide onderstroom die naar boven komt door allerlei vernuftige middelen die de mens uitvindt, de sociale media niet uitgezonderd en waarmee hij vaak hopeloos met zijn handen in het haar zit.

Op de dorpswei
Dichten is uitdrukking van gevoelens, op een te vatten en misschien niet meteen te vatten wijze. Het leven heeft betekenis. De dichter geeft er vorm aan, is een van de dragers ervan. De dichters op de Dorpswei mijden geen enkel thema of genre. Kees van Meel werkt aan een gedicht – dat we al mochten horen - over de coureur Rinie Wagtmans die met zijn dijen als pilaren de acht van Chaam wint. Hij rochelt op weg naar de zege een fluim weg die in de gezichten van de toeschouwers verdwijnt waarna de toeschouwers niet de renner volgen, zoals de dichter het ziet, maar de renner de toeschouwers onweerstaanbaar door de ronde zuigt. Niet het gladde zal de boventoon voeren, niet het mooie om het mooie, niet het omfloerste. Maar wie stil is en goed luistert, zal na zondag een rijker mens zijn.

Overige nieuwsberichten