princenhage.net

Kinderogen zijn Gods ogen....

Naar het woord van de Russische schrijver Dostojewski: Zolang er kinderen worden geboren heeft God fiducie in de wereld.

KINDEROGEN ZIJN GODS OGEN

DE KLEINE BEREND
"Berend heeft pas de borst gehad. Hij ligt tevreden bromgeluidjes te maken, en spartelt een beetje als Bartje bij hem knielt. Bartje steekt zijn vinger in een handje. Wonderlijk-tere vingertjes klemmen zich erom. Grote blauwe ogen richten zich op de zijne. Bij het kijken in die ogen kan Bartje alles vergeten. Er mag een straaltje melk lopen uit het hoekje van de mond, en een verdacht luchtje komen uit de doek, die ogen behouden hun waardigheid. Ze zijn rein als de blauwe hemel en diep als het diepste water. De oneindigheid ligt erin. Het lijkt, of ze alles weten en alles zien; ze kennen geen angst en geen slimmigheid; ze zijn misschien het enige op de wereld, dat alleen maar ernst en waarheid is. Bartje houdt zijn adem in…Bartje zucht. Hij zegt iets dat hij niet heeft bedacht, dat hem zo-maar uit zijn mond valt, alsof een engeltje het hem in het oor had gefluisterd.
'God...' zegt Bartje hardop. 'Wat?' vraagt moeder verschrikt. "God heeft de ogen van onze Berend", zegt Bartje… "Nou moet hij maar gauw naar buiten gaan. Hij kan er ene om zijn ore krijgen of de klabatse voor zijn broek. Of hij dat spotten soms ook in de schole leert, vraagt moeder verontwaardigd. Hij moest zich schamen.
Is 't hem nou precies gelijk, wat hij zegt?"…
Bron: 'Bartje' door Anne de Vries.

IN HET KRIBBETJE
Van het Twentse naar het Brabantse land. In het Ginneken, Princenhage (Cootjans) en in de dorpen rond Breda wordt op pleinen de kerststal gezet waaraan jong en oud zich vergapen om te kijken naar die bonte kermis en middenin dat kribbetje en dat popje.
Want die kinderogen van dat kindje zijn zo onberekend, zo diep, zo zuiver, zo onschuldig.
Die kinderogen…dat zijn 'Gods ogen'. Kijk naar een slapend of in het spel verdiept kind. Het kan zo waarachtig kijken hoe de beestjes moeten staan en de wilde dieren. Daar is geen show bij. Waar anders dan in St. Willebrord zou dit een extra dimensie krijgen?
Na de doopdienst op 1e Kerstdag mogen de kleine 'doopsmurfen' even in het kribbetje liggen.
In het bakske met stro, tussen Kerstmis en Driekoningen, in de kerststal die 3000 bezoekers trekt.
- Ziedem z’n âândjes spreien, ach wa 'n kulleke van Mieke van Sjaak.
- Da ziede gij fout. IJ wult in d'n stert van d'n os nijpen.
De kerk is vol van uitroepen van bewondering over het kindje in de kribbe. Harrie Roelants, die ieder jaar met een groep van vijftien aan een nog indrukwekkender kerststal werkt wil best gezegd hebben dat in dit mooie gebruik een element van show zit van jonge vaders en moeders. Maar dat dat niet het geval is bij het kind is hij eens.
Tijdens de jaarlijkse traditie merkt hij ook dat het geloof "nog niet helemaal weggezakt is".
Het zit zelfs dieper dan wij denken. Kijk in de ogen van borelingen. Het zijn 'Gods ogen'.

Rinie Maas

Noot: Wikipedia wordt vaak geraadpleegd. De ditale encyclopedie is maar zeer ten dele volledig. Zo wordt over Herodes en de kindermoord en de kindervervolging gezegd dat er over hem bij de evangelist Mattheus (2:16) maar een enkele regel is te vinden die verwijst naar de historische werkelijkheid.
Hierbij wordt volledig voorbijgegaan aan wat de Joodse geschiedschrijver Flavius Josephus (37-100) over de ongekende wreedheid en moordlust zegt die het leven van Herodes tekent: "Hij was ongeveer 70 jaar oud toen hij ernstig ziek werd. Toen hij zijn einde voelde naderen liet hij de voornaamste Joden bij zich roepen...Hij verbleef op dat moment in zijn winterpaleis in Jericho...Hij gaf bevel hen in de renbaan op te sluiten....Hij zei toen tegen zijn zuster Salome en haar man Alexas: "Ik weet dat de Joden feest zullen vieren wanneer ik dood ben. Maar als jullie doen wat ik gebied dan zullen ze jammeren en kan ik een schitterende begrafenis hebben. Wat ik dus van jullie wil, is, dat jullie, zodra ik de laatste adem uitgeblazen heb, dadelijk allen, die in de renbaan zijn opgesloten, door mijn soldat laat omsingelen en doden, zodat er in alle huizen van Judea ongewild over mij tranen zullen worden gelaten".
(Joodse oorlog I, 660). Met die wrede onmenselijk trek in het karakter van Herodes verklaart Flavicus Josephus de wrede moorden op zijn naam. En daar is helaas niet veel aan veranderd!
Vandaar - naar ik meen - dat Kerstmis in deze tijd ons alleen maar heel nederig kan stemmen met de hoop, waar ook ter wereld, op het onschuldige kind gericht.

Voor u geschreven, gelovig of ongelovig dat doet er volstrekt niet toe - ik acht u hoog om wat u uitdraagt naar andere mensen, wat zijn eigen dimensies heeft - december 2012: en daarom voor u desalniettemin, of juist om die reden, een zalig Kerstfeest! Fijne feestdagen, Vrede & alle Goeds in het Nieuwe jaar 2013.

Rinie Maas

Overige nieuwsberichten