De vlaggen op het raadhuis zijn weer terug tijdens de trouwceremonie en enkele weken geleden werd al meegedeeld dat de aankondiging van elk huwelijk voortaan ook te horen zou zijn. En dat geluid heeft alles te maken met de klok in de klokkentoren van het voormalig raadhuis. Adriaan van Beek heeft grondig onderzoek gedaan naar een gelegenheid waarbij de raadhuisklok voor het laatst geklept heeft en dit heeft een bijzonder resultaat opgeleverd nl….dat de klok waarschijnlijk nooit gebruikt is.
Ook de oudere Princenhagenaars onder ons weten zich het kleppen van de klok niet te herinneren. Mevr. Annie van Esch-Sterkens (dochter van de laatste gemeentesecretaris) weet zich de aankondiging van boodschappen vooraf gegaan door het luiden van een bel, door een persoon staand op het bordes, nog wel voor de geest te halen. Maar het kleppen van de klok heeft ze nooit gehoord.

Nu blijkt dus, dat uit geen enkel stuk in de archieven kan worden opgemaakt dat het klokje ooit functioneel is gebruikt. Niet bij goed nieuws, bijv. feesten en inhuldigingen en ook niet bij slecht nieuws bijvoorbeeld brand. Ook in het bouwbestek uit 1792 wordt niet gesproken over het aanbrengen van een klok. In de loop van de eeuwen wordt er gesproken over het luiden van de klok maar daarmee worden waarschijnlijk altijd de klokken van de Martinus bedoeld. Immers zij zijn veel groter en het geluid draagt verder dan dat van de kleine klok in het raadhuis. Relevant hier is nog op te merken dat de klokken van de kerk enkele jaren na de bouw van het raadhuis, gemeente-eigendom werden en daarmee kon de gemeente het geluid van de kerklokken ‘sturen’.

Toch heeft er altijd een klokje in het voormalig raadhuis gehangen.
Het is zelfs ouder dan het raadhuis zelf en draagt het opschrift Johannes Specht Ao 1763. Hoogstwaarschijnlijk heeft het eerst in Dordrecht gehangen. Het is in 1792 tijdens de bouw aangekocht door de metselaar Hermanus Boet voor de prijs van fl. 102,- Het klokje is bevestigd aan een tuimelbalk met touw en katrollen aan de binnenzijde. Dit hoorde bij de complete uitrusting. Het onderzoek dat nu is gedaan is weliswaar niet uitputtend maar er mag worden geconcludeerd dat de klok waarschijnlijk als sieraad of statussymbool in de klokkentoren is aangebracht.

En dan nu na al die jaren is het gerestaureerd en voorzien van electrische bediening door de Koninklijke Eijsbouts te Asten. Vroeger hing er een klepel aan de binnenzijde (waarschijnlijk is deze er uit geroest) maar technisch is dit niet meer mogelijk. Een hamer aan de buitenzijde van de klok gaat van tijd tot tijd voor een fraai geluid zorgen op de Haagsemarkt.

Voorafgaand aan elk huwelijk zal de klok in de toekomst 1 minuut kleppen zodat het dorp het hoort en de toeschouwers zich kunnen verzamelen! Voor het eerst was dit op vrijdag 18 november om 15.59 uur voorafgaand aan het huwelijk van Jeanette Bouma en Bas Beijer.

Met het luiden van de raadhuisklok bij huwelijken (en mogelijk andere bijzondere gebeurtenissen) wordt wellicht een nieuwe traditie in gang gezet!