Port Royal Overture: John O’Reilly, arr. Geert. Schrijvers Port Royal was een historische havenstad in Jamaica. In de 17e eeuw was het een belangrijk economisch centrum in het Amerikaanse werelddeel. Dit kwam voor een groot deel doordat het een belangrijke uitvalsbasis was voor piraten in de Caribische Zee. Mede door hun aanwezigheid kreeg de stad de reputatie van "Rijkste en zondigste stad ter wereld." Op 7 juni 1692 zakte een groot deel van de stad na een aardbeving in zee. Daarna zijn er verschillende pogingen geweest om het weer op te bouwen. Zo heeft in de buurt van de oude stad nog lange tijd een Engelse marinebasis gefunctioneerd. Tegenwoordig worden er toeristische activiteiten ontplooid. Ook worden er archeologische opgravingen gedaan naar de oude stad. Geert Schrijvers heeft de Port Royal Overture voor het Opleidingsorkest gearrangeerd.  <-- De orkesten staan onder leiding van Geert Schrijvers

Danse Macabre: Camille Saint-Saëns, arr. Gerhart Drijvers Eén van de bekendste schrijvers aller tijden is ongetwijfeld Stephen King; een Amerikaanse schrijver die het meest bekend is door zijn horrorverhalen. Zijn boeken zijn zeer populair en komen voor op lijsten van best verkochte boeken, zowel van fictie als non-fictie. De verhalen van King gaan vaak over onopvallende karakters die worden ondergedompeld in toenemend beangstigende situaties. Hij schrijft ook meer literair werk, zoals The Body, later verfilmd als Stand by me, maar ook Rita Hayworth and Shawshank Redemption en The Green Mile, later bekend geworden als films onder de titels The Shawshank Redemption en The Green Mile met Tom Hanks in de hoofdrol. Ook The Stand werd na de uitgave van de onverkorte versie verfilmd tot een miniserie. Een van zijn mooiste werken is echter onbekend: het in 1981 geschreven non-fictie werk Danse Macabre, gebaseerd op een oud Frans gedicht geschreven door Henri Cazalis. Ongetwijfeld zal hij daarbij vaak geluisterd hebben naar de muziek van Camille Saint-Saëns, die zich door precies hetzelfde gedicht liet inspireren tot het schrijven van één van zijn meest beroemde werken: de Danse Macabre voor viool en orkest.  Het gaat over de Dood die om middernacht een danslied speelt op zijn viool. Witte geraamten in ruime lijkwaden lopen en springen in het donker. Maar dan kraait de haan en moet iedereen snel terug in zijn graf duiken. De Dood blijft alleen achter en treurt eenzaam op zijn viool. Is er leven na de dood? Volgens Stephen King en Camille Saint-Saëns in ieder geval wel! Luistert u naar de betoverende klanken van de Danse macabre, met als soliste Liesbeth Praat op viool!  <--Liesbeth Praat, viool

Armenian Dances Part II: Alfred Reed.
Cecilia kiest vaak voor Alfred Reed. De muziek voor symfonisch blaasorkest van de in 2005 overleden Amerikaanse componist Alfred Reed blijkt goed te bevallen. Zowel muzikanten als publiek genieten van Reed’s muziek met stevige symfonische klanken, pittige ritmes en emotionele melodieën. In 2007 is Armenian Dances, part II op het repertoire gezet. Het is het in Nederland nagenoeg onbekende vervolg op zijn eerste suite van Armeense volksliederen.
Het werk bestaat uit drie delen: Hov Arek, Khoomar en Lorva Horovel. Hov Arek betekent zoveel als “Kom, wind!” en verbeeldt de smeekbede van een jonge man aan de bergen, om een storm naar hem te sturen die hem moet verlossen van al zijn ellende. Het is een diep emotioneel werk, vol lyrische passages in klarinet en hobo. Khoomar (een Armeense meisjesnaam) gaat over een vrolijk bergdorp in Armenië, dat zich opmaakt voor de festiviteiten rondom een trouwerij van twee lokale geliefden. Het is een vrolijke dans die soms ingetogen is dan weer uitbarst in vreugde. Lorva Horovel is een lied van de boeren, die het land moeten ploegen. Het is een energieke dans vol leven en vuur, die de diepe spirituele verbondenheid uitbeeldt die de boeren met hun land hebben, en de grond waarop zij werken. Na een stormachtige opening vormt zich een prachtige melodie, ingezet door de fluiten, die uitnodigen tot overpeinzen. Na dit expressieve intermezzo keert de oorspronkelijke woeste levenskracht weer terug, die leidt tot een zinderende finale!

Dr Dixieland: John Edmondson. .
Dixieland of New Orleans-jazz is een vroege stijl jazzmuziek die aan het begin van de twintigste eeuw in New Orleans ontstond. Tot de opkomst van de swing en de bebop stond het vaak kortweg bekend als jazz. Dixieland onderging invloeden van ragtime en blues. Dankzij de invloed van de muziekkorpsentraditie van New Orleans was een hoofdrol weggelegd voor de koperblazers. Ook hier bij het Opleidingsorkest van Princenhage zult u horen dat de trompetten en de trombone een spetterende solopassage ten gehore zullen brengen.

Let Me Entertain You: Robbie Williams, arr. Geert Schrijvers.
Via Dr. Dixieland zijn we aangekomen bij het lichtere gedeelte van ons programma. Dit wordt ingezet door Robbie Williams, een wereldberoemd fenomeen uit de pop- en rock wereld. Zijn roem nam pas echt een hoge vlucht nadat hij in 2001 de cd “Sing when you’re Winning” uitbracht, met daarop covers van bekende Amerikaanse nummers; voornamelijk Sinatra-covers. Met de toepasselijke titel Let me Entertain You willen we u op een bijzondere manier vermaken en laten zien dat een Cecilia van alle muziekmarkten thuis is.

Saturday Night Fever: Bee Gees, arr. Geert Schrijvers.
Uit de fenomenaal succesvolle Amerikaanse muziekfilm Grease spelen we een tweetalnummers die nog steeds vaak gedraaid worden op radiostations in de gehele wereld: Stayin’Alive en Night Fever. De film vertelt het verhaal van Tony Manero, gespeeld door John Travolta, een probleemjongere uit Brooklyn die om zijn problemen te vergeten, de plaatselijke discotheek induikt, waar hij zich ontpopt tot de koning van de dansvloer. Zowel de muziek en de film zijn nog immens populair en dat zal wel altijd zo blijven. Onvergetelijke beelden gekoppeld aan ijzersterke muziek. Herleef opnieuw de Saturday Night Fever!!

It’s Raining Men: The Weathergirls, arr. Geert Schrijvers.
Nog meer entertainment uit het land van de onbegrensde mogelijkheden. In Nederland was de plaat van de Weathergirls een doorslaand succes. Het zal moeilijk zijn om in uw stoel te blijven zitten met deze bewerking van It’s Raining Men.

Slapstick Show: Ivo Kouwenhoven.
Een slapstick is een soort komedie waarin lichamelijke acties de hoofdrol spelen. Een klassiek voorbeeld van een slapstick is de onvermijdelijke glijpartij over een bananenschil, aldus Wikipedia. Het volgende werk dat het opleidingsorkest ten gehore gaat brengen is een echt slapsticknummer, dus laat u verassen met dit ludieke werk van Ivo Kouwenhoven.

Doina: traditionele Joodse Volksmuziek, arr. Geert Schrijvers.
In Amerika woont een van de grootste populaties aan Joden ter wereld. Ze zijn van grote invloed op de cultuur, het geldwezen, het eten en de taal in de Verenigde Staten. Grote componisten als Copland en Bernstein maakten furore over de hele wereld, en in hun muziek zijn vaak nog trekjes te horen van de “Klezmer-muziek”, de traditionele Joodse volksmuziek.
Het werk Doina is een suite van klezmer-melodieën, geschreven voor de klarinet met begeleiding van orkest. Via een geïmproviseerde inleiding gaat het werk over in een vijftal klezmer-songs, die in een steeds toenemend tempo uitmonden in een wervelende rondedans, met een centrale rol voor de klarinet; gespeeld door Geert Schrijvers. Het orkest staat bij deze bijzondere gelegenheid onder leiding van Tonny de Roos.

Rollercoaster: Otto M. Schwarz.
Een van de meest geliefde werken voor harmonieorkest van de laatste tijd stamt van de hand van de Amerikaanse componist Otto M. Schwarz. Het verhaalt over een dollemansrit in een achtbaan. Na de langzame rit omhoog, stort de trein met het zich daarin bevindende orkest zich naar beneden, om via een serie scherpe bochten, loopings en steile afdalingen weer ter arriveren bij het beginstation. De Python is er niks bij!

New York, New York: Fred Ebb – John Kander.
New York City is de grootste stad van de Verenigde Staten van Amerika en is gelegen in de staat New York. Ze vormt een centrum van internationale handel, politiek, communicatie, film, muziek, mode en cultuur. Met een grote hoeveelheid aan kwalitatief hoogstaande musea, galerieën, podia, media, internationale corporaties en groothandels geldt New York City, naast Londen, Parijs en Tokio, als een van de belangrijkste vier wereldsteden.
New York, New York is een film uit 1977 van regisseur Martin Scorsese en met in de hoofdrol Robert De Niro en Liza Minnelli. Fred Ebb schreef de teksten hiervan. New York, New York werd de laatste grote hit van Frank Sinatra.
New York, New York zal vanavond als gezamenlijke afsluiting met het Grootorkest en het Opleidingsorkest gespeeld worden o.l.v. Geert Schrijvers.